anneanne.

En büyük duygu bu sanırım benim içimdeki.
En büyük aşktan da öte.
En büyük sevgi.


Neden böyle büyük hiç bilmiyorum.Hiç de düşünmedim açıkçası.Ama inanın bu yazıya sadece hislerimin milyonda birini aktarabilirim.Nasıl bir his ne şekilde tarif edebilirim bilmiyorum ama eğer bir gün yaşama şansı olsaydı ortada ona veririm bu şansı.Eğer birimizin canı yanacaksa bırakırım benimki yansın.Yeter ki ona bir şey olmasın.Kimse ona dokunmasın,kimse onu üzmesin.Masmavi gözleri için sanırım bu dünyada yapamayacağım bir şey yok.Gerçekten belki yanlış bir düşünce ama bu hayatta herkesin yokluğuna bir şekilde alışırım ama sensizliğe alışamam,anneanne. 

   Benim için sevginin,iyiliğin,masumiyetin ve diğer bir çok önemli değerin tanımısın.Bilmiyorum belki de 3 yaşıma kadar sen baktın sen büyüttün beni.Belki 3 sene boyunca hep senin kokunla uyudum o yüzden.O yüzden ömrüm boyunca ailemden bile önce geldin.Tanıdığım,sevdiğim herkesten önce.
   
   Geceleri uykumdan uyanıyorum bazen bu sebeple.En büyük korkum,en büyük kaygım onu kaybetmek.Gece kaç olursa olsun annemi arayıp uyandırıyorum.Ona ağlıyorum.Çünkü kıyamıyorum anneanneme.Nasıl tasvir etmem gerekir bilmiyorum ama benim için eğer bir melek varsa o anneannemdir.Meleğin ete kemiğe bürünmüş hali.Anneannem benim,öyle çok seviyorum ki seni.Son nefesimde bile yanımda olmanı istiyorum.Hatta daha küçükken derdim ki  "Allah bizim ömürlerimizi eşit yazsın anneanne,ne ben senin yokluğuna alışabilirim ne sen benim " .. " olur mu sana versin benim ömrümü güzel kızım " derdin bana.Ben her seferinde dua ederdim,sensiz gün görmemek için.Her gece bıkmadan usanmadan aynı masalı anlatırdın.Saatlerce sen seviyorsun diye kabak çekirdeği yerdik seninle. Bıkmadan,ses çıkartmadan senin çok sevdiğin dizileri izlerdik. Evden ayrılıp uzaklara gelince sizden,daha çok özlemeye başladım seni. Biliyorum eskiden de aynı evde yaşamıyorduk ama şimdi daha bir farklı.Sanki çağırsan koşup gelemeyeceğim gibi hemen..Ama sana söz veriyorum,her zaman sana layık biri olmaya çalışacağım,senin bana öğrettiğin gibi.Senin bana anlattığın güzelliklere sahip olmaya çalışacağım.Bizi birbirimize çok benzetiyorlar anneannem. Ama benim gözümde 18 yaşındaki o saçların,o masmavi gözlerinle hayatımda gördüğün en güzel yüze sahipsin sen. Onlar görmüyorlar bunu,benim gözümle bir baksalar sana..


   Senden uzaktayken o kadar çok özlüyorum ki seni.Ama işte uzağındayken evimdeki resminle,telefondaki sesinle yetinmek zorunda kalıyorum.Gerçekten bazen aklıma senin yokluğun geliyor,nefesim kesiliyor gibi oluyorum.İtiraf etmem gerekirse bazen böyle şeyler düşünüyorum.Ama sanki düşündükçe o kötü gün benden uzaklaşıyor gibi geliyor.İnanamıyorum çünkü böyle kötü bir günün olabileceğine.Bu kadar kötü bir şey olamaz gibi geliyor.

      Her ne durumda olursam olayım,senin sesini duyunca geçiyor her şey.Seninle konuşmak,yeniden doğmak gibi seninle konuşmak arınmak gibi her şeyden.Duyduğum en güzel söz sensin,gördüğüm en güzel yüz de..
Belki bu yazıyı hiçbir zaman okumayacaksın.Ama her akşam sesini duyan torunun,seni bugün de seni canından daha çok seviyor. Seni çok özlüyor ve sana hep upuzun ömürler diliyor. Artık o dileğimden vazgeçtim anneannem,benden daha uzun ömrün olsun,o yüzün her sabah gülerek uyansın tam 70 yıldır olduğu gibi :)


#Bu yazıyı yazarken bile telefonda seninle konuştum,ninni gibi sesini duydum.Seni çok seviyorum,hep benimle ol.