Belki çevremizden,ailemizden,arkadaşlarımızdan,sevgilimizden,eşimizden. Belki doğamızda var tamam kabul ama bazen çok şeyler bekliyoruz. Biliyoruz,ama bekliyoruz işte. Ne zaman artmaya başlıyor bi bilsek dur dururuz belki bunu ama bilemiyoruz. Daha fazlasını,daha fazlasını,daha fazlasını istiyoruz.Ama şunu bilmeliyiz ki "beklentiler sadece üzer."
Ne yapmalı ? Beklememeli miyiz ?
İnsanız sonuçta,bekleriz..
Ama şunu da öğrenmeliyiz,karşımızdakinin bize sunacağı kadar şey beklemeliyiz.5 çocuklu bir aile geçindiren işçi bir babadan yat beklemek nasılsa,sevgisi yetersiz birinden dostluk,aşk ve diğer hisleri beklemek bu kadar anlamsız olur.Öncelikle karşımızdakini tanımalı, ona uygun ölçüde hisler beklemeliyiz. Bu ölçüde beklemeliyiz ki,sonradan hayal kırıklığına kapılmayalım.
unutmayalım ; ne kadar az beklenti o kadar çok huzur .
Bence bu yoga'da ve diğer doğu dinlerinde öğretilen kendini enerjiye bırakma gibi birşey. Ama batı öğretisi bize hep zamanla yarışmayı ve zamandan birşeyler beklemeyi öğrettiği için sonunda karmakarışık, hayal kırıklıklarıyla dolu insanlar olduk.
YanıtlaSil